Werken in China

Gisteren hebben we het eerste landingsgestel afgeleverd. Wat waren we trots!

Dit is een korte zin waar heel veel achter schuilgaat.

Juli 2018 stapte ik voor het eerst de fabriek in Yingfu binnen. Ik had de baan aangenomen en nu stond ik aan het begin. Ik kreeg een prachtig kantoor met een bureau en een bankstel. Een bankstel?? Ja, dat was om op te slapen tussen de middag. Dat is zoals jullie al eerder gezien hebben, een Chinese gewoonte. Dat bankstel heb ik snel vervangen door een vergadertafel, dat leek mij wat praktischer. Dit kwam mij natuurlijk wel op een opmerking van mijn secretaresse te staan. Dat ik toch een hele dag kon werken, zonder te slapen “you are so strong” zei ze. Dat slapen is iets wat Chinezen graag doen en dan vooral onder werktijd. Regelmatig maak ik een ronde door de fabrieken, waar ik dan op de gekste plekken de slapende Chinezen aantref. Het motiveren van het personeel was nog het makkelijkste gedeelte van de klus. In totaal 128 man personeel verdeeld over 2 fabrieken. In deze 2 fabrieken worden landingsgestellen van vliegtuigen helemaal uit elkaar gehaald en gereviseerd. Dat klinkt simpeler dan het in werkelijkheid is. Wij doen dat voor het type vliegtuigen van Boeing en Airbus. Een landingsgestel bestaat uit meer dan 2000 onderdelen en de kostprijs van een landingsgestel is circa 1,5 miljoen Euro. De kosten om het te reviseren zijn ongeveer 200 duizend euro per landingsgestel. Elke 10 jaar wordt een landingsgestel onder het vliegtuig vandaan gehaald en dan naar onze fabriek gebracht. Het hele proces van reviseren duurt 2 a 3 maanden afhankelijk van het type vliegtuig. 

Voordat ik bij Gameco, zo heet het bedrijf, aan de slag ging waren er al 2 voorgangers geweest die geprobeerd hadden om de productie op gang te krijgen, maar zonder resultaat. Na vier jaar van totaal geen activiteit, mocht ik dan aan de slag om de boel vlot te trekken. 

Ik was er al snel achter dat bijna niemand Engels sprak (een detail wat ze tijdens het sollicitatiegesprek vergeten waren te vermelden) en dat het Chinees personeel niet echt zat te wachten op iemand die ze aan het werk ging zetten. De eerste maanden stonden in het teken van procedures te maken, managers op te leiden en elke dag personeel aan het werk te zetten met het trainen van vaardigheden. Er valt veel kritiek op de Chinezen te geven maar het is hun land en het zijn hun gebruiken. Tijdens vergaderingen praten ze door elkaar, beginnen een telefoongesprek of lopen gewoon weg. Ze zeggen altijd ja en begrijpen alles, totdat je nog eens doorvraagt en blijkt dat ze er niets van begrepen hebben. En dan is er nog de Partij. In China is de Partij, die haar oorsprong vindt in het communistische tijdperk, een organisatie die overal een vinger in de pap heeft, dus ook binnen de directie van ons bedrijf. Dat is ook nog wel een hobbel. Te pas en onpas hebben mijn managers Partij bijeenkomst en verdwijnen ze soms dagen lang om vervolgens helemaal gedemotiveerd weer terug te keren.

Niet elke dag ging het even voortreffelijk. Er waren successen en tegenslagen. Frustraties waren er elke dag wel. Ik heb ooit voor het raam in mijn kantoor gestaan en naar de bergen getuurd, gedacht dat het nooit zou lukken. Maar dan komt mijn secretaresse binnen met een kopje thee en zegt ze op haar beste Engels: "Boss if you can not do, nobody can do!”

Maar nu, na een half jaar is het mij dan toch gelukt! Het eerste landingsgestel is klaar. We hebben de volledige certificering van FAA, en CAAC ( Amerikaanse en Chinese luchtvaartautoriteit) gehaald en kunnen onze productie nu gaan opschroeven.